“Wat heb je gedaan? Hoe kan ik me nou na vijf sessies al zo’n stuk beter voelen? Ik snap het niet, we hebben alleen maar fijn gepraat?!” Tja, wat heb ik gedaan? Het Westerse denken; iets bereiken door iets te doen. Maar soms, nee vaak, bereik je meer als je ‘niet’ doet. En ‘niet doen’ is niet niets… 

Sterker nog, dat wat ik doe tijdens een sessie bepaalt voor slechts 1/12 (!) het eindresultaat. Begrijp me goed, als ik iets verkeerds doe, kan ik het totaal verzieken. Maar het ‘doen’, op welke manier dan ook (de methodiek, het behandelplan) wordt overgewaardeerd. Want als ‘doen’ het wondermiddel zou zijn, zouden we dan na decennia van geestelijke gezondheidszorg, nu niet voor nagenoeg elke mentale disbalans of stoornis een behandelplan mét succesgarantie moeten hebben? Iets in de trant van: bij persoonlijkheidstype A met stoornis B gebruike men methodiek X en medicatie Y?! We weten allemaal dat het zo niet werkt. 

Hoe dan wel? Tja, kon ik dat maar uitleggen. Nooit gelukt. Tientallen presentaties voor werkgevers, zorgverzekeraars, HR-clubs, ziekenhuizen en noem maar op; het enige dat iedereen begreep, was mijn passie voor mensen. Maar hoe?

Ik ben de bedrijfsarts van een zorgverzekeraar die dit talent in me zag, nog altijd bijzonder dankbaar! Ik kijk terug op prachtige jaren in het klooster in Enschede; honderden dappere cliënten die hun problemen, angsten, hun stress, trauma’s, depressies en fobieën overwonnen. En nu ik het kennelijk anderen niet kan leren, blijf ik het, met alle liefde, zelf doen, o.a. in het gastvrije, serene klooster van Denekamp.