Thuis komen te zitten met burn-out klachten op 25-jarige leeftijd was niet iets wat ik verwacht had. Achteraf waren zowel de mentale als fysieke signalen al een ruime tijd aanwezig, maar ik had deze te lang genegeerd. Ik ging ervan uit dat door een aantal weken rust te nemen mijn klachten wel over zouden gaan. Gelukkig verwees mijn werkgever mij door naar Harry. Mijn werk was namelijk niet de enige oorzaak van mijn burn-out, zelf had ik daar ook een groot aandeel in.

 

De sessies voelden al gelijk warm en vertrouwd. Ik kreeg ruimte om mijn verhaal op mijn eigen tempo te vertellen en om mijn emoties te tonen. Niet één keer heb ik het gevoel gehad dat Harry een oordeel had. Tijdens de sessies werd er natuurlijk veel gesproken, maar we hebben ook oefeningen, testjes en rollenspellen gedaan. De sessies waren perfect op mij als persoon afgestemd. Na iedere sessie had ik voldoende stof om over na te denken, maar dit voelde niet als last op mijn schouders.

 

 

Doordat Harry mij telkens een spiegel voorhield, kwam ik er uiteindelijk achter dat ik geen ‘nee’ kon zeggen tegen de mensen om mij heen. Als ik dat wel deed, kreeg ik namelijk een groot schuldgevoel. Hierdoor had ik mijzelf op allerlei vlakken behoorlijk wat werk op de hals gehaald, maar mezelf ook een constante druk opgelegd. Daarnaast wist ik niet meer hoe ik goed kon ontspannen. Genoeg punten om mee aan de slag te gaan en wat ben ik blij dat ik daarbij hulp heb gekregen van Harry.

 

In mijn dagelijkse leven heb ik nog steeds profijt van de sessies met Harry. Op werk-gerelateerd gebied kan ik beter mijn grenzen aangeven en durf ik voor mijzelf op te komen indien dit nodig is. In mijn privéleven heb ik de grootste ontwikkeling gemaakt. Ik kies ervoor om te doen wat ik écht leuk vind zonder dat ik mij schuldig voel tegenover vrienden, familie etc. Ik heb meer vrije tijd voor mijzelf gecreëerd en zit gelukkig weer lekker in mijn vel. Natuurlijk zijn er wel eens momenten dat ik eens mijn grenzen op zoek, maar ik luister nu op tijd naar mijn fysieke of mentale signalen. Ik ben dankbaar dat ik weer de touwtjes in eigen handen heb kunnen nemen, ik ben namelijk verantwoordelijk voor mijn eigen geluk.

 

Mijn ‘oude’ vaste klanten weten het vast nog wel; als we dan in het klooster even naar het kantoor van mijn secretaresse liepen, voor een lekkere bak koffie of cappuccino, werd hun blik vaak gevestigd op dit prikbord, waar Josephine wisselend kaartjes van oud-cliënten en cursisten ophing.

 

 

En, al werk ik nu veel minder, ze komen nog steeds… zoals deze brief van Chris, 15 jaar (!) nadat zijn werkgeven hem de training Weer in Balans had aangeboden.

 

 

Beste Harry,

  

Nu ik zo vlak voor mijn pensioen sta en terugkijk op mijn werkzame leven, dan behoort mijn deelname aan jouw sessies (redactie: de training Weer in Balans), en dat is al even geleden, zonder enige twijfel tot de hoogtepunten.

De inzichten die ik daar heb gekregen, hebben verandering in mijn leven gebracht. Het bracht meer rust, zelfreflectie en bovenal relativering. Dat laatste natuurlijk in die zin, dat ik ben gaan beseffen wat de werkelijk belangrijke dingen in het leven zijn.

 

We konden toen niet vermoeden wat ons gezin vlak daarna moest doorstaan. Ik ben ervan overtuigd, dat jouw wijze lessen en, niet te vergeten, de geweldige gesprekken met de andere deelnemers ertoe hebben bijgedragen, dat we die zware tijd goed zijn doorgekomen. 

Ik heb het al eens eerder gedaan, maar grijp dit moment nog even aan om je daarvoor hartelijk te bedanken.

 

Met vriendelijke groet, Chris

 

 

Ik kan je niet vertellen hoezeer zulke berichten mij raken. Zovele ontroerende en kostbare herinneringen aan de sessies met mijn cliënten en cursisten de afgelopen 25 jaar. Ik beschouw het nog steeds als een buitengewoon voorrecht dat mensen hun verhaal met me wil-(d)len delen.

Vroeger, als scholier, wilde ik dierenarts worden. Vele jaren later, en nadat ik niet alleen leverancier van ziekenhuizen ben geworden, maar helaas ook klant, blijkt dat ik al bijna flauwval bij het zien van bloed. Laat staan een zuster met een naald… Hoe mooi hoe het leven je naar je talent leidt. Enige wat je hoeft te doen is te luisteren naar je hart. Klopt altijd… en het enige wat je daarvoor nodig hebt is… stilte.

 

‘Life is what happens, while you make other plans’ – John Lennon

 

 

Enkele jaren geleden meldde Karel zich bij me. Hart van goud, begaan met z’n patiënten en personeel, en succesvol in de medische wereld. Dat vonden anderen. Maar hijzelf?
Niet alleen de nieuwe zakelijkheid in de zorg, maar ook zijn zelfbeeld knaagden meer en meer aan hem. Twijfels en paniekgedachten vergalden zijn leven. En dat niet alleen overdag.

‘Ik had er twee gebroken benen voor over gehad als me deze sores bespaard was gebleven’, zo vertrouwde hij me toe. Maar gelukkig vermeldt het gezegde ‘een lieve duit’. Wat het hem, blijvend, opleverde, leest u hieronder.

 

 

‘Enige tijd geleden was ik op zoek naar een coach of psycholoog die mij kon helpen met mijn klachten. Gewoon door op Google te zoeken kwam ik bij Harry terecht. Het bleek een zeer relevant zoekresultaat!

Na enige jaren zelfstandig werkzaam te zijn in de zorg, was ik het spoor bijster. Ging het nu nog om het ‘beter maken’ van patiënten? De zorg waarin ik ooit was gaan werken leek wel ziek: er was een nieuwe zakelijkheid doorgedrongen in de gezondheidszorg, waardoor het er in mijn ogen ineens niet meer toe deed hoeveel vakinhoudelijke kennis ik en mijn collega’s hadden. Jaren van investeren van tijd, inzet en middelen leken niets meer waard te zijn door gekonkel, ellebogenwerk, concurrentie en andere ‘zakelijke’ perikelen.

Daar werd ik zelf behoorlijk ziek van, en ik ging met steeds minder plezier naar mijn werk. Angsten en paniekgedachten over wat er allemaal wel niet mis zou gaan, en zaken waarvoor ik dacht verantwoordelijk te zijn, in combinatie met een verkeerd zelfbeeld maakten mij het leven zeer zuur.

 

Inmiddels sijpelden de problemen ook door in mijn privé leven. Ik had er in die tijd twee gebroken benen voor over gehad als deze sores voorbij zou zijn. De lol was er voor mij wel af.

Het contact met Harry was verfrissend en voelde vertrouwd aan. Harry wist, door de juiste vragen te stellen, te relativeren en te luisteren, bij mij tot de kern te komen waardoor ik samen met hem stappen kon nemen om weer de gewenste kant op te gaan. Ervaringen uit het verleden, maar ook mijn kijk op bepaalde tegenwoordige zaken beïnvloedden bij mij het dagelijks leven negatief.

 

Nu enige tijd later ziet mijn plaatje er heel anders uit. Hoewel er nog altijd zaken in de gezondheidszorg zijn waar ik veel moeite mee heb, en ik soms wel merk dat de ‘aard van het beestje’ mij wil dwars zitten, lukt het me beter dan in het verleden om te relativeren,  en paniekgevoelens en piekeren te stoppen. Ik zit stukken beter in mijn vel en heb meer vertrouwen in de toekomst en mijzelf. Het prettige contact met Harry heeft hierin zeker een positief effect gehad, met een goede uitwerking op zowel zakelijk als privé gebied. En daar heb ik nog iedere dag plezier van.’

 

 

Wat overkomt mij nu? Waarom voel ik wat ik voel? Waarom lukt het me niet meer los te komen van de situatie? Het is toch maar werk? Zo maar een opsomming van de gedachten die door mijn hoofd spookten. Ik de “people manager’ die altijd in control was, gek op dynamiek, altijd barste van de energie, en vooral altijd klaar stond om anderen te helpen in woord en daad. Maar wie zorgde voor mij? Ik zelf in ieder geval niet. “Slecht” zeg je dan achteraf maar op dat moment besefte ik dat niet. Ik was vooral verbaasd.

“Je moet eens met Harry Grob gaan praten”, zei een collega op een ochtend. Wie is dat dan? Wat doet hij? Hoe doet hij dat? Ja zeg het maar.

In het mooie klooster Dolphia, waar ik als klein jongetje heb gevoetbald in de gangen, vonden vijf individuele sessies plaats waarin Harry mij vrij aan het woord liet en mij wees op mijn gedrag en de gevolgen van dit gedrag. Al gauw merkte ik dat ik weer op het goede spoor kwam. De balans kwam weer terug en mijn zelfvertrouwen nam ook weer toe.

Geen zweverige prietpraat, geen trucjes maar gewoon wijzen waar het op staat en vooral mijzelf aan het denken zetten. Dat zijn denk ik de grootste kwaliteiten van Harry. Met name die stiltes, de stiltes waarin het meeste werd gezegd zal ik niet vergeten. In één woord top.

Ferdinand – manager ziekenhuis

Pas op de plaats!

Het begon 41 jaar geleden zonder enige zorg, de hele wereld lacht en ik lach terug. Geen enkele zorg, er wordt enkel voor mij gezorgd. Mijn eerste levensjaren zijn slechts gevuld met eten, drinken, slapen en spelen. De eerste levensjaren voor eigenlijk ieder mens zijn daarin hetzelfde, uitzonderingen daargelaten.

Naarmate we ouder worden komen er steeds meer “problemen” om de hoek kijken, anders gezegd mensen waar we mee omgaan. In het dagelijks leven heb je zelf de hand in met wie je privé omgaat, echter het werk is iets heel anders. Mensen worden hier samengebracht zonder dat je daar zelf enige grip op hebt. Met iedereen door een deur kunnen zal toch niet voor jan en alleman weggelegd zijn …….voor mij in ieder geval niet. Zal het dan toch aan mij liggen ? Mijn communicatie is dan wel niet altijd geweldig, echter mijn eerlijkheid staat als een paal boven water. Het recht door zee principe blijkt echter hand in hand te gaan met een bepaalde communicatiewijze.

Komt bij dat ik nogal perfectionistisch ingesteld ben en me dus nogal snel stoor aan de mensen (op het werk) om me heen waardoor ik snel in het negatieve terecht kom en niet altijd gewaardeerd voel, want het moet natuurlijk wel allemaal op mijn manier. Toch ?! Fouten van mijn kant zijn dan ook uit den boze.

Tijd om hier maar eens wat aan te doen en mezelf op te krikken naar een niveau waarin er wel met mij te leven valt. Tijd voor Harry ……………..

Na een gesprek met enkele verantwoordelijke mensen op de werkvloer met stevige stappen het kantoor van Harry Grob binnengestapt, hoewel je het nauwelijks een kantoor mag noemen. Harry heeft zijn intrek in een oud klooster, alwaar een serene rust aanwezig is. Het klooster waar uiteindelijk ook de cursus “weer in balans” gegeven gaat worden.

Het intakegesprek geeft een goed gevoel, niet alleen bij mij maar ook bij Harry. Dat is maar goed ook want hij stuurt je ook zeker weer weg als hij dit goede gevoel niet heeft en haarfijn aanvoelt indien er een spelletje gespeeld wordt.

De cursus zelf is wel spiritueel ingesteld en sluit wat mij betreft haarfijn aan bij mijn persoontje, aangezien ik enkele jaren daarvoor al een cursus reiki (kort gezegd : vrijmaken van energiebanen) had gevolgd. Het spirituele ligt vooral in het beoefenen van Taj Ji oefeningen, naar men zegt een der voorlopers van de krijgskunsten. Ademhaling, zelfbewustzijn en geaardheid ….. nee nee niet je sexuele geaardheid, maar het bewust contact maken met de aarde. Hiermee geef ik dus al aan niet zo van de “ouderwetse” aanpak te zijn, maar te kiezen voor de basis. De basis die je, in mijn optiek, vooral tegenkomt in het boeddhisme. Wie ben ik, wat wil ik. En als ik zeg wat wil ik, betekent dit niet gelijk dat je egoïstisch bent of gaat worden. Je gaat er mee terug naar de basis, want voor jezelf opkomen is geen schande. Simpele dingen loslaten, want waarom zou ik perfectionisme willen nastreven. Immers een kind van 6 maakt geen perfecte tekening. Die tekening is juist mooi om het feit dat deze niet perfect is. Mooi is om zijn eenvoud met al zijn “fouten”.

Ik heb het Harry nooit zo recht op de man afgevraagd, maar we kennen allemaal het sprookje waarin de volgende spreuk aan de orde komt : spiegeltje, spiegeltje…………

Onder dit motto blijkt hij je regelmatig een spiegel voor te houden en te laten nadenken over de dingen des levens. Vele (zo niet alle) antwoorden kun je in jezelf vinden, echter zijn we in deze maatschappij veel te weinig bezig met onszelf. Altijd maar bezig antwoorden te vinden voor een ander en te leven naar hoe de maatschappij vind dat het hoort te zijn. Leef naar hoe JIJ het wilt en indien een naaste dat niet aanstaat, zal die persoon zichzelf eens in de spiegel moeten bekijken waarom hij of zij daar moeite mee heeft. Allemaal makkelijk gezegd dat zeker en soms zal je ook zeker wel een compromis sluiten, echter betekent dit niet dat je te allen tijde je eigen principes opzij dient te zetten.

Een hele grote stap in dit geheel is toch dat je je wel positief moet instellen wil je resultaat behalen. What goes around comes around, ofwel wat je uitstraalt en predikt zal je ook ontvangen.

Mijn persoonlijke ervaring is in ieder geval uitstekend te noemen en kan iedereen aanbevelen zich te melden bij Harry en de cursus Weer in Balans te volgen. Of dat nou is na een burn-out, vervelende ervaringen uit het verleden te verwerken of het verbreden van je horizon en jezelf te verbeteren, ik kan alleen maar zeggen ……DOEN.

Gerard – chef inkoop – Weer in Balans – 2012